2013-06-24

Analiza 8/2013: Cztery mity na temat II filaru systemu emerytalnego

Synteza

Od czasu powstania II filara systemu emerytalnego, koszt jego budowy nigdy nie przekroczył 4% wydatków publicznych i w zdecydowanej większości mógł zostać pokryty wpływami z prywatyzacji.
Osiem z dziesięciu państw Europy Środkowo-Wschodniej buduje kapitałowy filar systemu emerytalnego. Po 2009 roku, z powodu kryzysu, większość państw naszego regionu ograniczyła inwestowanie w II filar, jednak w przypadku Polski, pomimo braku recesji, ograniczenie składki było szczególnie duże (najdalej poszły Węgry, de facto nacjonalizując oszczędności emerytalne swoich obywateli).
Oparcie systemu emerytalnego o dwa, niezależne filary zwiększa bezpieczeństwo przyszłych emerytur. Część emerytury znajdującej się w OFE i ZUS podlega różnym ryzykom (odpowiednio: rynkowemu i politycznemu), które w znacznej mierze są od siebie niezależne, dzięki czemu łączne ryzyko jest mniejsze.
Zgodnie z zasadami sztuki, OFE powinny mieć możliwość zarówno inwestowania w akcje, jak i w obligacje. Niemniej należy pamiętać, że w przypadku osób młodszych OFE powinny inwestować więcej w akcje, czego dziś niestety nie mogą robić, z powodu obecnie istniejących limitów inwestycyjnych.

Kontakt do autora:
Aleksander Łaszek
e-mail: aleksander.laszek@for.org.pl
tel.: +48 695 286 386

Pliki do pobrania:

Zobacz również: