FOR w mediach

Nie chodzi tutaj jedynie o fakt, że planowane w budżecie 30 mld zł deficytu w 2022 r. to tylko fragment całego sektora, dla którego deficyt ma sięgnąć blisko 3 proc. PKB, a więc dwa razy więcej.

Od dna to potrafi odbić się nawet ten, kto nie potrafi pływać. Trudniej będzie się na powierzchni potem utrzymać.

Na antenie TVN24 Rutynowska podkreślała, że "rząd Polski często mówił, że jesteśmy krajem, który wspiera standardy demokratyczne". - A teraz raptem rząd twierdzi, że Białoruś jest państwem, które powinno się zajmować uciekającymi od naruszeń praw człowieka. I raptem Polska już nie jest tym demokratycznym państwem, który stoi na straży praw i chce te osoby wypychać - stwierdziła.

To już nie jest skandal. To naruszanie zakazu tortur i nieludzkiego traktowania. I to potwierdza orzecznictwo ETPCz [Europejskiego Trybunału Praw Człowieka - red.] - pisała w mediach społecznościowych Eliza Rutynowska, prawniczka współpracująca z Forum Obywatelskiego Rozwoju.

Zdaniem Dudka wszystko przez to, że rząd PiS kontynuuje politykę wysokich wydatków publicznych finansowanych z długu, choć gospodarka nie potrzebuje już tak dużego popandemicznego impulsu. Tylko w tym roku deficyt sektora finansów publicznych może sięgnąć 4–5 proc. PKB, czyli grubo ponad unijny limit wyznaczony na 3 proc.

Mówiąc wprost Pan Maciej Wąsik chce sobie i swoim służbom dać pseudopodstawę do zakazanych na gruncie prawa międzynarodowego taktyk typu push-back.

Jeśli weźmiemy pod uwagę część PKB, która trafia u nas na politykę prorodzinną, to jesteśmy w czołówce i Unii Europejskiej, i krajów OECD. A teraz dokładamy do tego wszystkiego kolejny klocek, zamiast poprawić te programy, które już funkcjonują. Tak naprawdę właściwie nie robimy nic, by w Polsce poprawić dzietność.

Polski Ład nie rozwiązuje problemów. Kolejne zmiany są potwierdzeniem, że nie chodziło o reformę, a efekt wyborczy, żeby powiedzieć, że emerytura jest bez podatku, a całą resztę dopisano w sposób antysystemowy.

Centralne planowanie to zła recepta na zarządzanie gospodarką, a w krajach socjalistycznych i komunistycznych, w których stosowano tego typu rozwiązania, środowisko naturalne było jedną z ofiar polityków kierujących gospodarką. Ignorowanie negatywnych skutków działalności ciężkiego, nieefektywnego i często przestarzałego przemysłu, realizującego kolejne „plany” kilkuletnie, zniszczenie jeziora Aralskiego w ZSRR czy szkodzące naturalnej retencji metody melioracji forsowane w PRL to tylko kilka przykładów.

Pytanie, jaki będzie stan finansów publicznych za kilka lat, kiedy wzrost gospodarczy z uwagi na kryzys demograficzny, upaństwowienie gospodarki, brak inwestycji prywatnych i brak praworządności mocno spowolni.